Time flies when you´re having fun!

Het is alweer ruim een maand geleden dat we een berichtje hebben geplaatst op ons blog. En ik weet hoe cliché het klinkt, maar de tijd vliegt voorbij. Wij zijn alweer meer dan 3 maanden in China. Dit betekent dat we de helft van onze tijd hier in China er al op hebben zitten. We hebben namelijk besloten in de zomer naar huis te gaan.

Matijn en ik beginnen het lesgeven steeds beter onder de knie te krijgen. Aan het begin dacht ik nog vaak, pfff, hoe krijg ik de lessen van 40 minuten vol, en nu zijn ze soms al voorbij zonder dat ik er erg in heb. Ook merk ik dat de kinderen steeds beter begrijpen wat van hen verwacht wordt. Ik heb geleerd hoe ik mijn stem op verschillende manieren kan gebruiken en wellicht zijn de kinderen nu meer gewend aan mijn stijl van lesgeven. Zo herhaalden de kinderen in de eerste weken nog alles van wat ik zei (ook al deed ik alleen een mededeling), terwijl ze nu begrijpen wanneer ze moeten luisteren of antwoord moeten geven op een vraag.

Afgelopen week werd mij gevraagd of ik een presentatie wilde geven over hoe er Engelse les in Nederland wordt gegeven op basisscholen. Niet zomaar voor collega’s, maar voor een aantal belangrijke bobo´s uit Shanghai. Geweldig om een presentatie geven over iets waar je zelf geen weet van hebt. Natuurlijk heb ik zelf wel Engelse les gehad op de basisschool, maar dat is ook al weer enige tijd geleden. Gelukkig bestaat er zoiets als Google en heb ik, al zeg ik het zelf, een aardige presentatie gegeven. Van te voren was ik natuurlijk wel een beetje zenuwachtig. Maar toen ik hoorde dat de ‘belangrijke’ mensen uit Shanghai geen woord Engels spraken, werden de zenuwen al wat minder;).

Daarnaast is mij ook gevraagd of ik om de twee weken een les wil verzorgen waarin ik de kinderen iets leer over de Nederlandse cultuur. Best leuk, nadeel is alleen dat de kinderen niet even oud zijn en daarom niet hetzelfde niveau hebben. Van alle 34 klassen die ik heb (dus grade 1, 2 en 3) mag één kind mijn klas bijwonen. Terwijl in Nederland extra aandacht wordt gegeven aan kinderen die moeite hebben met de lesstof, maken in China alleen de slimme kinderen kans op deze uitverkiezing.

Matijn werd deze week gevraagd of hij samen met een andere docent 16 sollicitatiegesprekken wilde voeren. De school is namelijk op zoek naar een Engels docent voor volgend jaar. Op zich al bizar dat ze Matijn daarvoor vragen en helemaal als je bedenkt dat hij pas kort van te voren werd gevraagd en daarom de gesprekken geen eens kon voorbereiden. Hij wist niet eens naar wat voor soort leraar ze op zoek waren! De eerste kandidaat keek hem dan ook raar aan toen hij vroeg welke groep ze het liefste les wilde geven. In de vacature stond namelijk dat ze op zoek waren naar een leraar voor klas 2 van het voortgezet onderwijs.

Naast het lesgeven is er gelukkig nog genoeg tijd voor andere dingen. Zo werden we uitgenodigd bij een collega van Matijn. We waren benieuwd hoe haar huis eruit zou zien. De huizen waar wij vaak langslopen zijn niet groter dan een paar vierkante meter. Dit appartement was echter super luxe (appartement van haar ouders). Met deze collega hadden we afgesproken om samen te koken. Maar als snel bleek dat Matijn niet welkom was in de keuken. Hij mocht plaats nemen achter de grote televisie. Mannen horen in China niet thuis in de keuken te staan. Het was erg gezellig die dag en inmiddels hebben we al vaker afgesproken met haar.

Verder hebben we natuurlijk de toerist uitgehangen hier in China. Dat verliep echter niet altijd vlekkeloos. Op internet hadden we gezien dat Yan Dang Shan een mooi gebied moest zijn. Wij vol verwachting naar het treinstation, bleek de trein al vol te zijn. Twee weken later hebben we het opnieuw geprobeerd. Ondanks dat we al een paar dagen van te voren naar het treinstation waren gegaan om tickets te kopen, hadden we weer geen succes. Toen maar een collega gevraagd of we er ook met een bus konden komen. Gelukkig was dat mogelijk en konden we dan toch eindelijk naar Yan Dang Shan (Shan = berg). Het was heerlijk om weer eens in de natuur te lopen en in plaats van toeterende auto’s, vogels te horen. Onderweg kwamen we nog drie meiden tegen, werkten als gids in dat gebied. Ze boden ons aan om ons kosteloos rond te leiden in het gebied. Prima, gratis gidsen zijn altijd welkom dus kom maar gezellig mee! Dankzij die meiden konden we het lokale eten proeven en brachten ze ons naar een minder toeristisch gebied. Ons dagje was dus helemaal geslaagd.

Verder hebben we een poging gedaan om naar de zogenaamde Magic Rock te gaan. Dit moest ook een mooi gebied. Het verliep echter helemaal anders. Het duurde ten eerste al eeuwen voordat we de juiste bus richting Wenzhou hadden gevonden. (daar moest de Magic Rock zijn) Eenmaal in Wenzhou aangekomen, had er echter niemand ooit van de Magic Rock gehoord. Uiteindelijk kwamen we twee scholieren tegen en die vertelden ons dat die Magic Rock nog een heel eind van Wenzhou vandaan was. Blijkbaar hadden we al veel eerder uit de bus moeten stappen. Maar deze twee scholieren vertelden ons dat er dichtbij wel een mooi park was en wilden wel met ons mee. We hebben de Magic Rock niet gezien, maar het park was ook mooi. De dag verliep niet helemaal zoals verwacht, maar dat overkomt ons wel vaker hier in China en dat maakt het ook wel weer leuk.

Ook zijn we een paar weken terug naar Hong Kong geweest. We hebben namelijk een visum voor twee keer drie maanden. En de eerste drie maanden waren alweer voorbij. We moesten dus het land uit om het tweede deel van het visum in te kunnen laten gaan. Helaas hadden we veel te weinig tijd om Hong Kong echt goed te kunnen zien.

4 april gingen we ’s ochtends met de trein naar Shenzheng (er is geen rechtstreekse trein naar Hong Kong). 7 uur later kwamen we in Shenzheng aan. Mede doordat we hier langs de douane moesten, duurde het nog 3 uur voordat we eindelijk bij ons hotel waren. Eindelijk bij ons hotel aangekomen, werd ons medegedeeld dat onze kamers al waren vergeven aan andere mensen. Ze dachten dat wij niet meer zouden komen…. (we hadden blijkbaar door moeten geven dat we zo laat kwamen) Dus daar stonden we dan om 22.00 in Hong Kong zonder slaapplek. Gelukkig kon de eigenaar nog wel wat voor ons regelen. Dit resulteerde in een kamertje van 2 vierkante meter waar Matijn zijn benen niet eens kon strekken in bed. Bovendien hadden we ook niet echt het gevoel dat we in een schoon bed sliepen. Maar we hadden tenminste iets. Die avond dan ook maar meteen op zoek gegaan naar een slaapplek voor de volgende nacht. We kwamen een beetje een rare, vieze Amerikaan tegen. Hij vertelde dat hij misschien wel iets kon regelen. Aangezien we het zonder resultaat al hadden geprobeerd bij een aantal hotels, zijn wij maar op het aanbod ingegaan. De kamer was iets groter dan de nacht ervoor, maar qua hygiëne gingen we er zeker niet op vooruit. Beetje een tegenvaller, we dachten alles zo goed van te voren geregeld te hebben.

Gelukkig was zaterdag overdag wel echt super. Het was mooi weer en we hebben lekker gewandeld op Hong Kong Island en genoten van de mooie omgeving. Bovendien hebben we nog een aantal uurtjes op het strand gelegen. Die avond zijn we naar Victora Harbour gegaan. Daar was om 8 uur de lichtshow van Hong Kong te zien. (De personen die het programma Wie is de Mol hebben gekeken, weten waar ik het over heb.) Maar om eerlijk te zijn, viel het ons een beetje tegen (wetende dat dit de grootste lichtshow van de wereld is).

De volgende dag hadden we bedacht om naar het eiland Lamma te gaan. Half uurtje met de boot vanaf Hong Kong. Helaas begon het te regenen en is het ook niet meer droog geworden die dag. Eerder dan gepland zijn we dan ook weer richting Shenzheng gegaan. Die avond hebben we trouwens wel heerlijk geslapen. We hadden een kamer gevonden in een SPA. De kamers werden eigenlijk als massagekamers gebruikt, maar wij konden er ook wel overnachten. Natuurlijk heb ik mezelf ook nog even laten masseren. Het was niet helemaal de massage die ik had verwacht, mijn botten werden meerdere malen gekraakt. De Thaise massage was er niks bij.

Dat was wel weer lang genoeg dachten wij zo :) Het moet wel leuk blijven natuurlijk. Bedankt nog voor alle reacties op de site. Altijd leuk om te lezen! Voor de liefhebbers nog een paar wist je dat jes.

Wist je dat
- de fanfare speelt als er iemand overleden is.
- Matijn Chinese les krijgt van een collega (maar nog steeds geen woord Chinees spreekt).
- de Chinezen ons hebben opgelicht. Als wisselgeld gaven ze ons namelijk nepgeld. Maar we pakken ze nog wel terug!
- Wij in de eerste maand een gas/water/licht rekening hadden van 900 RMB (ongeveer 100 euro). Een gezin in China verbruikt ongeveer 250 RMB. Oeps. Gelukkig hoeven we dit niet zelf te betalen. We schamen ons wel een beetje en hebben beloofd er voortaan rekening mee te houden.
- Je hier geen bekeuring krijgt als je een andere auto vast zet met parkeren. Als je er niet uit kan, ga je naar de “local police office” en dan wordt via het kenteken achterhaalt van wie de auto is. De eigenaar wordt vervolgens vriendelijk verzocht de auto te verzetten. Als die persoon niet kan komen, is dat helaas voor de persoon die vast staat. Je zult dan moeten wachten.
- we nieuwe bewoners hebben, kakkerlakken. We hebben vriendelijk gevraagd of ze weg wilden gaan, maar ook zij spreken geen woord Engels.
- we samen met monniken gegeten hebben, maar wel eerst de tafels moesten dekken en een gebedje moesten doen.
- Hanneke mee op schoolreisje is geweest met grade 3. (waar ze meteen aan de alcohol werd gezet tijdens de lunch)
- Het hier normaal is om in de bioscoop je telefoon op te nemen.